A 'Gnaziu Buttitta

di Totò Randazzo

Gnaziu,
chi piaciri provu stasira
a leggiri e a sentiri li to poesii
chi tantu 'nsignamentu di vita
hannu datu a mia.

Ti viu ancora cu li me occhi
e cu lo me cori
grittu davanti a tutti,
cu la to putenti vuci ca dici:

L'ingiustizii di lu munnu
su sempri li stissi,
guerri, fami, suffirenzi
e li frati puvureddi
ca nun hannu mai nenti.

L'omu pensa sulu pi iddu
chiusu ni lu sò egoismu
mentri li populi bisugnusi
'n'arrivanu a l'ammucciuni

nta vecchi varcuna sfasciati
pi un pezzu di pani
e tanti voti morinu anniati
e abbannunati.

Nun si sapi mai quantu morti
di omini, fimmini e picciriddi,
e li genti cu la panzi chini ci gridanu:
"nun li vulemi a sti sfardati".

Ma poi pi dui dinari,
c'è cu li sfrutta a travagghiari
e li capurali comu facianu na vota
li usa comu schiavi.

Gnaziu,
ni scurdamu ca puru nuavutri
ficimu l'emigranti dda supra ni
l'art'Italia unni pi nciuria
ni chiamavanu 'ngrasciati "Terun".

Ed eranu i nostri stessi frati
ca pi differenza si sintiano 'ntelligenti.
Ancara oggi lu nordista fa parauna
ca sulu dda supra ci sannu fari li patruna.

La storia nun ni fa passi avanti e
li poviri di lu munnu aumentanu
Tu ni davi la speranza nu cori
ca tuttu chistu un gnornu ava canciari.

Marineo 28 febbraio 2009